Пред да почнат големите импровизации и надарените анализи за последиците од „нон-пејперот на Јанез Јанша“ со кој се предлага комплетно, ново прекројување на балканските граници, добро би било да се види поширокиот контекст.
По неговото објавување, јасно е дека таков нон-пејпер постои. Не е баш јасно кој го составил, но расположливите информации говорат дека е настанат на „оската“ Љубљана-Будимпешта, произлезен од десничарските конзервативно-популистички кругови на власта на Орбан и Јанша. Да се нема сомневање, тоа е дел од нивната поширока стратегија за разбивање на сегашниот однос на силите и на самата поставеност на Европската Унија. Нон-пејперот, иако и за тоа не е јасно кој/како, е доставен до Брисел, кој сè уште молчи и се дистанцира од целата афера.
Смислата на ваквите опскурни документи, кога ќе заврши фазата со контроверзата околу кој/кога/како објавување, е јавно да ја легитимираат стратегијата за која се залагаат. Потоа следува фазата за одредување кон содржината на документот на различни страни и фактори, на „пониско ниво“. Сега сме во таа фаза: медиуми, експерти и „бајачки“ од општа практика и, помалку или повеќе, маргинални политичари ќе го искажат својот став, во атмосфера на една релативна какофонија, со што е постигнато „подигање“ на легитимитетот на проектот.
Целата колумна на Сашо Орданоски за Цивил медиа на следниот ЛИНК.
