Гледајте сега вака: Двајца министри за внатрешни работи во режимот на Груевски се в затвор, министерот за транспорт и други потреби на злото, чека да види дали ќе го осудат 20, 30 или 130 години, министерот за надворешни работи влегува во процес во кој ниту Лавров не би можел да се одбрани на Судот во Москва, претседателот на кривичниот суд на вмро-дпмне е осуден на три ипол години затвор, претседателот на Врховниот суд на злото влезе во судска постапка од која ќе излезе од другата страна на Идризово, претседателот на собранието на злото е невин само во анализите на Кикифрики, не му гине долгогодишен затвор, двајцата врвни агенти на злото се во бегство, главниот агент е повеќе во судот отколку во својот хотел, шефот на целата таа парада на безумието, е осуден на две години и е во бегство, комплетниот врв на злосторничката инсталација е в затвор или е во бегство или чека пресуди. Имаме основи да се надеваме, затоа што имаме злодела, дека и двократниот претседател на злото, ќе дојде на ред.
Не би рекол дека нема правда нема мир во Северна Македонија.
Така!?
Има и правда, има и мир. Мирот е премногу мирен и тоа е причината што не го забележуваме, а правдата е вообичаено бавна, но достижна, таа никогаш не е апсолутна, затоа што апсолутот е божествена цел која како и се божествено е недостижно како крај, но достижно е како процес кој се стреми кон таа цел. Македонија е како каца со комења, институциите се тука да го мешаат грозјето, а мушичките на јавноста да го ферментираат. Виното е понекогаш киселкасто, понекогаш е преслатко, но општо земемо го поправаме, еве, стигнуваат и меѓународни признанија. Сведоци сме, сакам да кажам на две работи: на казнување на злосторничката инсталација на вмрото, која и нанесе на државата и на луѓето нестварни штети и на на бавната рехабилитација на системите кои треба да го процесуираат злото. Не само на вмро, туку од која било страна да доаѓа. И тие тоа го прават. Тоа се големи остварувања на патот кон Европа.
На таков фон пресовите на последниот остаток на злото, на кои Жмицко повикува на борба против мафијата и бара тој, како врвен претставник на злото, да именува јавен обвинител, делуваат гротескно и предизвикуваат загриженост за здравјето на човекот.
Велат дека во градинката “Македонче” во Кукуш, учителката го прашала Гоцета дали тој и Жмицко се од иста националност, а Делчев рекол:
“Не, учителке, јас сум македонски бугарин, а тој е ништо!”
Хахаха!
Став на Бранко Тричковски
