Ако е точно дека Мијалков, откако се изгубил од „радарот“ на безбедносните служби, престојувал – намерно не велам дека „се криел“, бидејќи во тој момент бил обичен обвинет кој немал обврска да биде 24/7 „видлив“ за полицијата – во куќа на свој доверлив пријател, влијателен адвокат и бизнис-партнер, на Водно… И ако е точно дека на имотниот лист на таа скапа вила стои дека е компаниска сопственост на деловни ентитети од една позната (и омилена на фамилијата) оф-шор островска дестинација, каде не можете да им влезете во трагата на вистинските сопственици на скапи недвижности… Значи, ако е сето тоа точно – наспроти „педалинките“ што намерно ги вртат некои политички фактори и нивните пропагандни инсталации дека Мијалков тргнал, па дури и стигнал до Белград итн. – тогаш навистина има смисла да се направи темелна истрага за тоа кои се важните детали од општата бру-ха-ха со која се забавувавме целава измината недела.
Таа истрага – ако сака Обвинителството – може да одговори на многу важни прашања за тоа како се одвивал „трилерот“ за „исчезнувањето“ на Мијалков и како е тој, конечно, фабрикуван баш на овој начин. Бидејќи, како и во случајот на „никогаш прежалениот“ кики-фрики скандал со „Рекет/(Поткуп)“, целта, некако, повторно ќе да била најголемата политичка штета да му се истовари директно пред портата на дежурниот правно-политички „маченик“ Заев.
Целата колумна на Сашо Орданоски за ЦивилМедиа на следниов ЛИНК.
