Во Македонија секое дно е дупло: каква е таа ниска политичка страст да се злоупотребува и Вевчанскиот карневал за ситни политички поени, за некој локален партиски празноглавец да може да се слика дека „храбро“ дошол во „судир“ со „режимската полиција“… За потоа сите партиски ботови да те шеруваат, курирците да хистеризираат, а Хер Флик инстантно да започне глумажа со голема загриженост за демократијата и слободите под бруталните притисоци на „режимот“!

Ова друштво на распојасани провокатори чезнеат за тоа да бидат репресирани, прислушувани, следени, означувани со црвени кругови по сопствените пропагандни медиуми, малтретирани и вознемирувани, за да го изедначат и оправдаат сето тоа што ТИЕ го правеа, на малициозно организиран начин со години додека беа на власт. Живеат во светот на конспирации и „бункерски“ менталитет, во еден политички корона-модел на дистанца од реалноста. Како онаа театрална будалетинка со роговите во Вашингтон, за кого Вевчанскиот карневал се одржува 365 дена во годината.

Тоа постојано наметнување на сопствената валкана совест во општата јавност е, всушност, продолжување на истата политика кога беа на власт, со други средства. Нивниот политички „координативен систем“ е потполно натопен во тој агентско-провокаторски партиски модел на делување: секој настан, секое прашање, секој проблем се посматра низ неговиот потенцијал да се предизвика конфронтација и конфликт, нема општествена структура или слој – од тутунари, преку спортски навивачи, до угостители – на кои „употребната вредност“ не им се мери исклучиво низ визурата на потенцијал за протести, блокирање улици, судири, каква било вонредност и стрес за јавноста…

Целата колумна на Сашо Орданоски за Цивил Медиа на следниот ЛИНК.