Сѐ додека по мермерните ходници на белата палата новото раководство на ВМРО-ДПМНЕ ги повторува старите рефрени на груевизмот, СДСМ, каков-таков, дали за 8.000 гласа, дали за 1 или за 3 проценти, ќе биде во предност и ќе победува на изборите.
Понекогаш, функционирањето на една држава повеќе зависи од тоа дали има добра опозиција, отколку добра власт. Опозицијата нуди алтернативни решенија и ја поттикнува владата да работи подобро, а во ситуација кога е потребен национален консензус таа, застапувајќи ги интересите на своите гласачи, понекогаш ги поддржува владините одлуки. Тоа е така во „нормалните“ држави. Нашата, за жал, одамна го има изгубено тој атрибут. Кај нас опозицијата го загуби својот кредибилитет уште додека беше власт.
Во периодот на владеење на Никола Груевски, ВМРО-ДПМНЕ стана дел од системот што ја зароби државата и граѓаните и предизвика голема штета во сите сфери од општественото живеење, од образованието и архитектурата, до судството и економијата. Десетгодишното деградирање на вредностите и институциите се уште го зема својот данок. Затоа е чудно како новото раководство на старата ВМРО-ДПМНЕ повикува на борба против криминалот и корупцијата. По аналогија на тие заложби (доколку навистина се борат против корупцијата и криминалот), тие првите треба да се пријават во најблиската полициска станица и да бараат против нив да се преземат соодветни дејства. Но, од времето на Макијавели, а и уште пред тоа, кога политиката се споредувала со најстариот занает на светот, таа и моралот немаат заеднички допирни точки.
Целата колумна на Марин Гавриловски за Слободен печат на следниов ЛИНК.
