Министрите на ВМРО-ДПМНЕ играат двојна, лицемерна улога со употребата на уставното име на Република Северна Македонија (РСМ). Пред меѓународната јавност, за да демонстрираат конструктивност и државност, го користат уставното име, за пред граѓаните, во обид да издејствуваат гласови за избори врз националистичка карта, глумат дека не го признаваат името и го користат старото име на државата.
Министерот за внатрешни работи, Наќе Чулев, во комуникацијата со странските амбасади во Скопје, испраќа писма во кои државата ја именува со Република Северна Македонија. Деновиве тој испратил такви писма до амбасадорите со протоколарна содржина, на кои е лично потпишан. Со потписот, Чулев практично стои зад напишаното во писмото, а таму стои уставното име на државата. Но, така е за пред странците, пред македонската јавност министрите на ВМРО-ДПМНЕ во патриотски стил одбиваат да го изговорат новото име, па и понатаму упорно го користат старото.
Ништо поинаку не е ни во комуникацијата на другите функционери на ВМРО-ДПМНЕ, кои се дел од техничката Влада. И тие својата коресподенција ја водат така што го користат уставното име на државата, затоа што поинаку би било кршење на Уставот. Исто како што е настапот на техничката министерка Рашела Мизрахи пред старата табла во Министерството за труд и социјална политика. Потоа, сите нејзини обиди да ја оправда таквата постапка беа неосновани и нелогични. На крајот, со изјавата дека ќе плати казна од 5.000 евра, ама таблата со старото име нема да ја отстрани, самата си ги погази претходните изјави, како таа на пример, дека таква табла наследила од претходничката Мила Царовска.
Но, со појавувањето на втора прес конференција пред истото пано, без новото уставно име Република Северна Македонија јасно стана дека првото појавување на Мизрахи било само провокација кон државните институции и груб обид за манипулација со гласачите. Ако не е така, тогаш таа можела во периодот помеѓу двете прес конференции да го смени паното кое наводно го наследила. Ама не, таа остана доследна со кршење на Уставот за да привлече гласови, особено од радикалните структури.
Ваквата двојна игра на техничките министри, едно име за надвор, друго за дома, потсетува на настапите на Христијан Мицкоски. Тој пред меѓународните претставници и пред државниците од регионот уверува како ВМРО-ДПМНЕ ги поддржува договорите со Грција и Бугарија, како гарантори на европската иднина на државата, за што постои и видео материјал, а пред македонските граѓани најавува преиспитување, па дури и поништување на договорите.
Ако се оди и подлабоко или во минатото, тогаш постои конзистентност на дволичната улога на ВМРО-ДПМНЕ. Во 11-те години режимско владеење тие не прекинаа да зборуваат за НАТО и Европската Унија и декларативно да го лажат народот дека државата оди кон европските интеграции, а во пракса направија РСМ да биде изолирана, непочитувана, заборавена и скарана со сите соседи.
И сега кога државата е вратена на вистинскиот колосек и го оди патот кон Брисел, кога некој навистина дипломатски одработи и соседите, од ривали, ги претвори во лобисти за нашата земја, ВМРО-ДПМНЕ го користи национализмот да демонстрира дека наводно ѝ е дојдено до името на државата, иако јасно е дека во позадина стои намерата како да го придобијат тврдокорното членство во партијата, кое во изминатите години им откажува послушност, пред сѐ, поради незадоволство кон политиките на Мицкоски: Една од нив е и оваа со двојните аршини кон уставното име на државата.
Извор: Фронтлајн
