Северна Македонија има две парадигми. Зоран Заев и Христијан Мицкоски, едниот нуди надеж, другиот нуди страв. Заев пред избори има силна коалиција, со уште еден број други помали партии. Идејата на Заев е добра, зашто покажува дека може да ги обедини коалициските партнери. Оти ако немате обединувачки фактор во своите коалиции, како ќе нè обедините нас, граѓаните?
Немам сомнеж дека малата номенклатура од „македонската“ десница е склона кон диктатура, а следствено на тоа и кон диктатори. Таа љубов и нивниот природен афинитет за „диктаторчење“ неизбежно ќе направи повторно штета ако само за момент почувствуваат власт, а со тоа повторно ќе направат директна штета на граѓаните.
Мицкоски и неговата екипа, ќе кажам сосема отворено на самиот почеток, плус нивната некомпетентна администрација која сè уште жабурка низ „институциите на системот“, спремни се да предизвикаат одново нови штети и опструкции, или во превод: ништо добро не може да очекуваме од денешната опозиција, оваа и ваква, која во нормална и демократска држава мора да демонстрира смислена критика, да дава предлози, сугестии и иницијативи, затоа што, по ѓаволите со мене, и таа, како и сите политички партии во оваа земја, од нас граѓаните добива пари за своето деjствување.
Прочитајте ја целата колумна на Ненад Јовановиќ за Слободен печат на следниот ЛИНК
