ПРЕДУПРЕДУВАЊЕ: Консумирајте одговорно. Овој текст може да предизвика гнев и проблеми во кардиоваскуларниот систем на радикалите, фашистите и рашистите.
Каков план може да се побара од некој што нема план, а и да сака да го има, не знае да го направи? Човекот нема план, има само желба, поточно, сомнително интензивна опсесија да биде премиер.
Јас не би купил кола од некој како него. Не само тоа, дури и да сакам да купам кола од него, постои многу висока веројатност дека нема да ја добијам – само ќе ми ги земе парите.
Токму за тоа се работи во случајот Х.
Тој бара власт без план. Прашањето е – дали на човекот треба да му се верува на зборовите (без план, а и без многу смисла) или да се гледаат постапките на партијата. Во неговиот случај, тоа му доаѓа некако исто. Неговите портпарол(к)и не кријат дека е нормално да не сакаат влез во ЕУ, затоа што не ги делат истите вредности.
Ветува дека со Бугарија ќе преговара за подобра преговарачка рамка, а таква не постои – таа е со ЕУ, не е со Бугарија. Цело време исполнува антимакедонска, проруска и антизападна агенда. Нека зборува што сака, гледам што прави. Изјавува дека токму неговата партија е проевропски ориентирана, а тој и братијата танцуваат со руската мечка, по тапанот на Путин. Тој му е ѕвезда водилка.
Веќе станува здодевно, но и мрачно, да се гледа и слуша како прави будали од сите околу себе и од јавноста. Грдо е да се гледа и како му се лигават новинарите.
Тој е радикален политичар и ултра националист. И тој и неговата партија, со чесни исклучоци, се задоени со длабока омраза против Албанците. Неговите пратеници држат фашистички говори и директно поттикнуваат етнички тензии (Чашка).
Тужи новинари и уредници, тој и неговите пропагандни кучиња ги спомнуваат новинарите во ТВ интервјуа и на социјалните мрежи.
Неговите крволочни пешадинци, со име и презиме, се закануваат со убиство – „Кај и да е, куршумот ќе те стигне“. Патем, МВР и обвинителството молчат (сѐ уште). Веројатно имаат поважна работа. Или чекаат случајот да го „реши“ техничкиот министер. Можеби чекаат тие закани да се остварат. Па ен-ве-о фолирантите да најдат изговор дури тогаш целосно да замолкнат и да прават „длабокоумни анализи“ и „извештаи од сенка“ за дебели европски пари, додека експертското им срце бие силно на Истокот.
Помалите (по обем) фашистички партии со смешни и лажни имиња се цицалчиња, пијат од отровното млеко на големата идеолошка биволица (партијата), чиј шеф е протагонистот на случајот Х. Тие се само нивна сенка, а некои дури се и „родени“ во морбидните лаборатории на грдата палата, под будното око на политички франкештајни од Истокот. Зошто да трошиме електронско мастило на нив? Знаеме од каде доаѓаат и каде тргнале.
Ако е за утеха, а не е, ни претстојат 100 дена возбудлива трагикомедија. Навистина, многу скапо ја плаќаме претставата, но тоа е вообичаено – сиромашниот двојно плаќа за сѐ.
А сега една вистинска утеха. Демократскиот Запад сѐ уште ѝ пружа рака на оваа земја, со конкретни чекори и недвосмислени пораки. Останува само уште да се види дали протагонистите во оваа белешка ќе ги напуштат своите идеолошко политички стопани и ќе се свртат кон подобрата, европска иднина на земјата. Или срцата ќе им останат заробени во сибирската ледена пустина.
Текстот е личен став на Авторот.
Џабир Дерала за Civilmedia.mk
