Вчерашната вест од Штип звучи како да е дојдена од некое од предградијата на Кабул: запалено е 32-то возило во овој град за неполна година и пол. За да ги ставиме работите во некаков колку-толку споредлив (и, намерно, уште пошокантен) контекст, да потсетиме дека Штип е град со четириесетина илјади жители (заедно со Ново Село!), што би значело дека, да е со големина на Скопје, за изминати 500 дена би имало запалени околу 500 возила! Отрпилика, по едно дневно.
Како е можно ова никого надлежен да не го загрижува?
Не треба да е човек голем криминалистички експерт за да сфати дека, барем во најголем дел од тие случаи, мора да се работи за некаква локална криминална пресметка, излезена од секаква контрола. Токму така брифираат и локалните медиумски извори, а нешто во тој контекст на почетокот на годинава изјави и техничкиот министер Чулев: зад пожарите најверојатно стои пресметка за доминација на локалниот пазар со наркотици.
Добро, колкав е тој пазар на дрога во Штип, ако до сега не ги „изел“ криминалните профити од штетите со запалените триесетина возила? И последниов автомобил е од марката „БМВ“, па се прашувам колку килограми кокаин и хероин годишно се троши во овој дел од Македонија, што го прави исплатлив бизнисот со палење по едно возило неделно, што му доаѓа штета од повеќе стотици илјади евра годишно (и тоа под претпоставка дека се работи за половни возила)? Бидејќи, или во Штип имаме десетина илјади нерегистрирани наркомани – или рутата за шверц на дрога што поминува низ овој криминален коридор тежи многу милиони евра… Не знае човек што е пострашно.
Целата колумна на Сашо Орданоски за ЦивилМедиа на следниов ЛИНК.