Настаните во Вашингтон беа идеална можност вмровските структури да соберат храброст и да ја кажат вистинската приказна за 27 април наместо да ги слушаме идеализираните приказни во судскиот процес за организаторите.
Најпрво околу оние што се потрудија веднаш по објавувањето на минатонеделната колумна „Подарок од Трамп за Вилма Русковска“ на одреден начин да ги релативизираат не само сличностите со насилниот упад во македонското Собрание на 27 април и обидот за убиство на македонски пратеници, туку и оние страшни сцени што се случија во американскиот Капитол на 6 јануари. Кога се брза да се отфрлат какви било сличности, и тоа само по два дена откако почна истрагата на ФБИ и на американските обвинители, тогаш работите се враќаат назад како десет тешки бумеранзи. Ако некој помислил дека она што се направило во двата дена по хаосот на Капитол ќе биде сето она што што ќе го направат американските истражни органи и обвинителите, тогаш тој не само што е во длабока заблуда, туку и мисли дека најсилната демократија во светот функционира онака како што функционираше македонското обвинителство во првите денови по 27 април – отфрлајќи ја секоја желба темелно да ги истражи крвавите настани.
Целата колумна на Љупчо Поповски за Дојче Веле на следниов ЛИНК.
