Јавната полемика околу тоа дали треба или не треба да има собирање по црквите за Велигден, а и уште повеќе, зошто, ако Црквата и верниците инсистираат да се собираат, барем не би се користело за секој верник ново лажиче за причест, ги покажува сите предизвици пред кои се исправени општествените вредности и норми – нормите се пропишани начини на однесување врз основа на постоечките вредности во заедницата – во „средбата“ помеѓу епидемијата и востановените не-епидемиски однесувања.
Навистина, „хигиенската“ дилема „за лажичето“ изгледа без врска, особено за најголемиот број неверници (во таа категорија има поголем број деноминациии, од атеисти и агностици, преку хуманисти и скептици, до пантеисти и деисти… ама за тоа во друга прилика): Пих, голема работа од кое лажиче човек ќе се причестува!
Целата колумна на Сашо Орданоски за Цивил Медиа на следниот ЛИНК.
