Простотилакот и дефамацијата на луѓе не е вродена особина. Тоа се стекнува така што се расте и се развива во опкружување во кое сте зближени со најсомнителните човечки пориви, од морални до интелектуални.
Секојдневно се „крвам“ со таа десничарска памет на Фејсбук, а некои пристојни коментатори ми велат – „море, кој е тој што може да гласа за нив“? Па уште ми велат: јас не знам кој е тој што би можел да гласа за нив. Тој свет е десен, радикален и длабоко штетен, ама, ете, има луѓе што би гласале за нив. Попатно, сепак, не треба да бидеме зачудени, тие луѓе постојат, такви луѓе гласаат за „силата на лудилото“ (и мракот). Генерално речено, немам сомнеж дека дериватот на кој секојдневно „умираат“ и се „раѓаат“ лежи во социокултурната изолираност, па сѐ до неразбирањето за пошироката околина, а богами и поради чистиот снобизам.
Имено, сите ние познаваме барем неколку десетици луѓе кои ќе гласаат на овие избори за таквите десничарски лудила; доволно е само да се „прошара“ по блиската и по далечна фамилија, па без проблем да се присетиме на тие сограѓани – околу „комшиите“, околу „кумствата“, а за останатите и да не зборуваме – оние што ја носеа сликата на Груевски (а денес можеби и на Мицкоски?) во паричник или се колнеа во војводата по општонародна одбрана и социјална заштита.
Јас познавам една личност која пред Груевски (а богами денес и пред Мицкоски) паѓа(ше) во еротско лудило! Што да се прави, длабоки и неразмрсливи се тајните на човечката сексуалност.
Целата колумна на Ненад Јовановиќ за Слободен печат на следниот ЛИНК.
